Als je op een datingsite zit, zoals ik, klets je regelmatig met wat matches. Prima, en als je dan vertelt over eerdere dates die je hebt gehad, krijg ik vaak de tegenvraag: "Ga je vaak op date?" Deze vraag vind ik altijd een beetje ingewikkeld. Want, wat is veel daten eigenlijk? Eén keer per maand, wekelijks, of vaker? Bij mij komt het in fases. Soms heb ik twee dates kort achter elkaar, soms wekenlang niks. Maar ik heb altijd het gevoel dat mannen verlangen dat je een soort maagd bent op datinggebied. Ik weet dat veel mannen het onaantrekkelijk vinden als een vrouw veel bedpartners heeft gehad. Maar geldt dat ook voor vrouwen die regelmatig daten? Bepaalt het antwoord welk beeld een man van een vrouw heeft? Kun je als vrouw een 'sletdater' zijn? En wat zegt dat over iemand? Ben je, als je vaker date, wanhopig op zoek naar de liefde, of juist nieuwsgierig naar anderen? En waarom date ik eigenlijk? Ben ik stiekem op zoek naar die allesoverheersende ware liefde? Of ben ik nuchterder en vind ik het gewoon leuk en spannend om erop uit te gaan? Eerlijk gezegd kan ik die vraag zelf niet eens beantwoorden. Was het maar zo simpel. Soms sta ik op en denk ik het een, en later in de dag denk ik er ineens heel anders over.
Het antwoord op de vraag definieert dus niet wie ik ben. Het gaat om de intentie erachter. En die is niet altijd even duidelijk. Niets is zo veranderlijk als de mens, en ik dus ook. Arghhh, irritant!
Over daten gesproken... Afgelopen vrijdag had ik een date. En het gekke is: ik heb NIKS meer van hem gehoord. Gewoon, niks. Noppes, nada. Dat is toch raar? Het is niet dat ik het jammer vind, het maakt het makkelijker, maar toch. Zijn we in zo’n communicatieve mist beland dat we gewoon stoppen met praten? En dat we daar dan allemaal maar oké mee zijn? Niks zeggen is makkelijker en minder confronterend, maar het voelt zo... simpel. En toch. Toch doe ik niks.
Als alles doorgaat, heb ik trouwens zondag weer een date. En deze is, moet ik zeggen, wel wat uniek. Deze man heeft mij benaderd via deze pagina, wat erop neerkomt dat hij niet weet hoe ik eruit zie, maar ik weet dat wel van hem. Enerzijds is de gedachte hieraan compleet terrifying, maar anderzijds vind ik het ook spannend en licht opwindend om dit te proberen. Stel je voor dat hij me ziet en direct rechtsomkeert maakt. Het zal je maar gebeuren! Of dat hij dan gewoon niet op komt dagen.
Ik ben deze blog anoniem begonnen omdat ik puur wilde opschrijven waar ik mee bezig ben. De gedachte dat deze man mee kan lezen met mijn berichten was niet wat ik voor ogen had. Maar vreemd genoeg veroorzaakt het ook een soort sensatie, waar ik stiekem van geniet. Gek mens ben ik ook. Soms denk ik: "Saar, waar ben je nou weer mee bezig?" Maar goed, uit mijn comfortzone dus, en gewoon doen. Verstand op nul en gaan! A.s. zondagavond dus. Ik ben heel benieuwd of het überhaupt doorgaat, je weet maar nooit met dit soort dingen. Keep you posted!
Ik voel me verder heel erg goed. Het is bijna alsof er met het nieuwe jaar een soort nieuwe energie door me heen stroomt. Positief, energiek, en ik heb zoveel zin in de komende maanden. Ik wil mezelf verder ontwikkelen, uit mijn eigen schaduw stappen en nieuwe avonturen aangaan. Ik heb het gevoel dat er nog wat voor me in het verschiet ligt. Ik voel gewoon een basisvertrouwen in mezelf en alles om me heen, en dat geeft een enorme boost.
Met de kids gaat het goed. Op school, ze zitten goed in hun vel, en ik ben zo ontzettend trots op hoe ze zich ontwikkelen.
Vanuit de kant van H. is het complete radiostilte. Prima, ik kan de afleiding nu eigenlijk ook niet gebruiken. Misschien is het wel helemaal klaar.
Kus, Sara
Comments