Ik doe het niet meer. Ik wil mezelf niet langer verstoppen. Aanpassen aan een ander. Mezelf anders voordoen, omdat ik denk dat iemand me dan leuker vindt. Maar ik ben niet iedereen zijn cup of tea. En dat is dus de consequentie. Echt leven, echt jezelf zijn is zó ontzettend bevrijdend. Bijna alsof je zweeft. Ken je dat gevoel? Maar het betekent ook dat ik af en toe gekwetst zal worden. Dat hoort er dus bij.
Ik wil het even hebben over gisteren
Meine liebe. Mijn ex en ik vierden de verjaardag van één van onze kinderen. Bij hem thuis. Gelukkig is onze band goed en kunnen we dat samen doen. Tien minuten voordat het bezoek kwam, begon hij: “Je raadt nooit wie ik vanochtend bij de voetbalclub tegenkwam waarmee ik een kwartier heb staan praten.” Ik wist het meteen, maar ik hield me van de domme. Het stomme is, ik heb dit aangevoeld. Ik wíst intuïtief dat dit ging gebeuren. Ik wist dat mijn kind uit moest spelen bij de voetbalvereniging van de zoon van H*. Ik wist dat er een kans was dat ze elkaar tegen zouden komen. Ik voelde dat het ging gebeuren. En ja hoor, mijn ex zei het meteen.
Het heeft mijn hele dag beïnvloed
H. is op mijn ex afgestapt (het was 8 uur ’s ochtends). Wat een arrogantie. Hij begon met het aanbieden van zijn excuses. Dat het niet netjes was wat er was gebeurd tussen mij en hem. Maar, zo verkondigde hij, hij had in die tijd geen relatie gehad. Dus hij kon zichzelf recht in de spiegel aankijken. Hij noemde zichzelf ook 'gewoon een beetje een boef'. Ook verkondigde hij met een stalen gezicht dat hij en ik totáál geen contact meer hebben (even voor de goede orde, drie weken geleden hebben we elkaar nog gezien). Hij wilde weten of het ok was tussen hen, terwijl hij hem op de schouder klopte. Mijn ex zei dat hij het destijds absoluut niet fijn had gevonden. Maar dat dingen soms met een reden gebeuren. Dat het nu goed is tussen ons. Dat we er beter uit zijn gekomen.
De grond zakte onder mijn voeten weg
Terwijl mijn ex dit vertelde, voelde het alsof de grond onder mijn voeten wegzakte. De man waar ik meer dan een jaar intense verlangens en gevoelens voor heb gekoesterd, stond zonder pardon, zijn straatje schoon te vegen en loog de hele boel bij elkaar om zichzelf beter uit de verf te laten komen. Hoe heb ik me zo kunnen vergissen in iemand? Het voelde als een mes in mijn rug. Ik ben van mezelf een persoon die oprecht nooit iemand opzettelijk zou kwetsen of op deze manier zou manipuleren. Als het dan bij jou gebeurt, komt dat als een totale schok binnen. Ik was zo boos. Ik stuurde H. vrijwel direct daarna een app: ‘Wat ben jij een leugenaar’. Drie minuten later antwoordde hij: ‘Hoezo’. Ik moest mezelf inhouden om niet meer te reageren. Ik wilde hem geen kans meer geven om weer te liegen. Ik heb hem geblokkeerd, zijn nummer verwijderd en alle gesprekken gewist. Niet direct. Ik wilde eventjes nadenken, dus ik deed het vanochtend. Na een onrustige nacht. Klaar. Einde van een zeer verwarrende, bepalende fase in mijn leven. Afgelopen. Met één druk op de knop.
Ik geloof altijd in het goede van mensen
Ik ben zo naïef daarin. Maar ik wil het ook niet anders. Dit zijn dus lessen die ik moet leren. Deze week ben ik mezelf behoorlijk tegengekomen. Wat voel ik me genaaid en misleid. Dit is niet de eerste keer. Sinds mijn scheiding zit ik in een proces van leren, vallen, opstaan en gekwetst worden. En dat is het punt. Ik werd niet meer vaak gekwetst in mijn relatie. Ik was afgestompt. Het leven was een aaneenschakeling van routinematige bezigheden geworden, waarvan ik dacht dat het goed was. Zo hoorde ik te leven. Het was veilig, saai en voorspelbaar. Maar ik voelde me zo leeg van binnen. Mijn hart zei dat het anders moest. Maar ik drukte dat stemmetje weg. Altijd weer was daar de ratio: blijf, dit is beter. Er komt wel een dag dat je ineens gelukkig bent.
Nu ben ik gescheiden
Ik wilde niet meer afwachten. Vanaf het moment dat ik de beslissing maakte, veranderde alles. Alles in mij. Het was een keuze voor meer onzekerheid. Voor leven vanuit eigen kracht, vanuit de kern van mijn hart. Tot op de dag van vandaag heb ik daar geen spijt van. Maar ik zal keihard aan de bak moeten met mezelf, want ik trek op dit moment verkeerde mensen aan. En ik zie en lees overal: het zegt meer over jezelf dan over de ander. En dat geloof ik ook wel. Maar hoe ga ik dit in hemelsnaam aanpakken? Hoe heel ik mezelf? Hoe word ik de beste versie van mezelf en kan ik leren dat ik goed genoeg ben? En hoe zorg ik ervoor dat ik het niet alleen keihard tegen mezelf, maar hoe kan ik echt voelen?
Ik heb niet alle antwoorden
Maar ik merk wel dat ik minder verdrietig ben dan eerder. Ik appte met mijn zus. Ze vroeg hoe het met me was na gisteren. Ik zei: "Ik voel dat ik meer in mijn eigen kracht kom."Door controle te pakken over wat ik wel en niet accepteer, voel ik dat dat energie geeft. Kracht. Ik wacht niet langer. Ik pak de regie. Ik maak keuzes die goed zijn voor mij. En ik kan het iedereen aanraden. Soms helpt het om kleine dingen te doen waar je wél invloed op hebt. Al is het maar iets kleins. Daarmee groeit je eigenwaarde. En dát is zo belangrijk!
Kus Sara
* H. is degene waar ik al langere tijd een ingewikkelde verhouding mee heb. Het begon toen ik nog getrouwd was. In de blogs ‘waar fantaseer je over’ en ‘waarom eigenlijk' vertel ik hier meer over.
コメント